Naar aanleiding van Met alleen PID’s los je linkrot niet op, waarin ik beschreef dat er Open Archieven niet meer werkende links werden gelegd naar  aktes bij archieven (die verplaatst of verwijderd waren), heb ik enkele wijzigingen doorgevoerd op Open Archieven die de gebruikerservaring èn duurzaamheid ten goede komen.

Verwijzen naar “nieuwe versie”

De akten op Open Archieven waarvan de link naar “het origineel” bij de archiefinstelling niet meer werkt omdat de archiefinstelling akten via een andere internetadres is gaan aanbieden, worden niet direct verwijderd. Open Archieven markeert deze akten en probeert de “nieuwe versie” van de akte te vinden, met veelal dezelfde informatie maar dan met slechts een andere GUID (zucht). Als er een “nieuwe versie” is gevonden in de door het archief als open data aangeboden set van akten, dan wordt de oude akte verwijderd. Op deze wijze wordt het aantal dubbele voorkomens van akten (de “oude” en “nieuwe” met zelfde informatie, dus ergenis van gebruikers) gereduceerd.

De GUID’s van de verwijderde akten worden, tezamen met de nieuwe gevonden GUID’s wel opgeslagen. Wanneer een gebruiker een akte opvraagt via een internetadres met het “oude” GUID kan Open Archieven automatisch verwijzen (redirect HTTP 301) naar het internetadres met de “nieuwe” GUID. Links met “oude” GUID’s (op Open Archieven) leveren hierdoor geen linkrot op. Dit verwijzen (van oud naar nieuw) zouden archieven zelf ook moeten doen!

Het geautomatiseerd opzoeken van de “nieuwe” GUID’s werkt helaas niet altijd.  Wanneer Open Archieven er niet in slaagt een “nieuwe versie” te vinden, dan krijgt de gebruiker hierover een aangepaste melding (technisch een HTTP 404):

Het logo van de archiefinstelling wordt hierbij ook getoond. Een kleine incentive voor archieven om werk te maken van het tegengaan van linkrot door de GUID’s van akten niet te wijzigen.

 

Tonen van permalinks

Een handjevol archieven maakt al gebruik van PID’s en tonen deze al in hun website, veelal verstopt achter het “Link” knopje of een te klein invoerveld (waarom?). De PID’s komen helaas nog niet in de door de archieven geboden open data voor (Nationaal Archief uitgezonderd). Echter, omdat de opbouw van PID’s op een gestandaardiseerde wijze gebeurd (op basis van organisatiecode en GUID van het record) kan Open Archieven de PID’s reconstrueren en aanbieden aan de gebruiker.

Maar, zit de gebruiker te wachten op PID’s?

Op dit vlak hebben (de communicatie afdelingen van) archieven nog wel wat te doen. Zij moeten aan hun gebruikers uitleggen wat PID’s zijn, oftewel wijzen op welk probleem het oplost. Linkrot, of beter voor gebruikers, niet meer werkende links, herkennen veel gebruikers als probleem. Dat PID’s een toekomstvaste oplossing zijn en dat dit in de vorm van handles.net adressen gebeurd moet worden uitgelegd en gepromoot.

Een PID, of permanent internet adres, of permalink (wat is de het woord dat het beste resoneert bij de gebruiker?) dient wat mij betreft een nadrukkelijke plek krijgen in de gebruikersinterface. Mijn keuze is voor nu permalink, hier ligt geen gebruikersonderzoek aan ten grondslag.

Wat mij betreft is de bronvermelding een goede plek voor de permalink. Bij akten van archieven die PID’s gebruiken toont Open Archieven nu de permalink bij de bronvermelding:

 

Enkele voorbeelden van akten op Open Archieven met permalink (via https protocol!) in bronvermelding: